Rosnąca liczba samochodów elektrycznych w Polsce powoduje, że coraz więcej właścicieli mieszkań w budynkach wielorodzinnych rozważa montaż prywatnych punktów ładowania. Wśród najczęściej pojawiających się pytań jest to, czy możliwe jest zainstalowanie ładowarki na naziemnym miejscu postojowym, które nie przylega bezpośrednio do budynku, a mimo to należy do właściciela mieszkania jako miejsce prywatne. Czy w takim przypadku zastosowanie znajduje art. 12b ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych? Czy wymagana jest ekspertyza techniczna? Odpowiedzi znajdziesz w poniższym artykule.
Kontekst prawny – co reguluje art. 12b ustawy o elektromobilności?
Ustawa z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych reguluje m.in. procedurę montażu punktów ładowania w budynkach wielorodzinnych. Zgodnie z art. 12b ust. 1, w budynkach, w których znajduje się więcej niż trzy samodzielne lokale mieszkalne, instalacja punktu ładowania możliwa jest po uzyskaniu zgody zarządu wspólnoty lub spółdzielni mieszkaniowej.
Zgoda taka musi być poprzedzona złożeniem wniosku przez osobę:
- posiadającą tytuł prawny do lokalu,
- posiadającą miejsce postojowe do wyłącznego użytku.
Do wniosku należy dołączyć m.in. oświadczenie o pokryciu kosztów, dokument potwierdzający tytuł prawny oraz (jeśli dotyczy) zgodę właściciela lokalu i konserwatora zabytków.
Co kluczowe, art. 12b ust. 4 nakłada na zarząd wspólnoty obowiązek zlecenia ekspertyzy technicznej dopuszczalności instalacji punktu ładowania, o ile nie występują okoliczności pozwalające na jej pominięcie.
Naziemne miejsce postojowe – czy ustawa znajduje zastosowanie?
W praktyce często pojawia się wątpliwość, czy art. 12b ma zastosowanie do miejsc parkingowych, które:
- są naziemne,
- nie przylegają bezpośrednio do bryły budynku,
- ale stanowią prywatne miejsce postojowe do wyłącznego użytku właściciela lokalu (np. jako część przynależna w księdze wieczystej).
Zgodnie z interpretacjami Ministerstwa Klimatu i Środowiska, a także praktyką rynkową i opiniami prawnymi opartymi o ustawę:
TAK – art. 12b ustawy o elektromobilności ma zastosowanie również w takim przypadku.
Nie ma znaczenia, czy miejsce postojowe znajduje się w garażu podziemnym, pod wiatą czy na otwartym terenie. Ustawa nie zawiera takich rozróżnień. Liczy się jedynie:
- lokalizacja w ramach nieruchomości wspólnej,
- prawo wyłącznego użytku miejsca przez właściciela lokalu mieszkalnego.
W konsekwencji, miejsce naziemne spełniające te warunki również podlega przepisom art. 12b.
Czy ekspertyza techniczna jest wymagana dla miejsca naziemnego?
Zgodnie z art. 12b ust. 4 ustawy:
Przepis ten nie różnicuje rodzaju miejsca postojowego – a więc dotyczy zarówno miejsc w garażu, jak i miejsc naziemnych. W praktyce oznacza to, że:
TAK – ekspertyza techniczna jest obowiązkowa również w przypadku miejsca naziemnego, jeżeli znajduje się ono w obrębie nieruchomości wspólnej zarządzanej przez wspólnotę lub spółdzielnię mieszkaniową.
Ekspertyza ma wykazać:
- techniczne możliwości instalacji,
- stan instalacji elektrycznej,
- warunki bezpieczeństwa (np. przeciwpożarowe),
- dostępność mocy przyłączeniowej,
- ewentualne kolizje z przepisami prawa budowlanego lub przeciwpożarowego.
Wspólnota może odmówić zgody wyłącznie na podstawie negatywnej ekspertyzy lub w sytuacjach wskazanych w art. 12b ust. 8.
Co powinna zawierać ekspertyza?
Ekspertyza dopuszczalności instalacji punktu ładowania powinna być wykonana przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia (np. inżyniera elektryka). Dokument powinien zawierać:
- opis istniejącego stanu technicznego instalacji,
- analizę mocy przyłączeniowej i rozdzielni elektrycznej,
- lokalizację planowanej ładowarki,
- ocenę możliwości wykonania nowego obwodu zasilającego,
- analizę ryzyk i środków zaradczych,
- rekomendację: czy instalacja jest dopuszczalna.
Brak ekspertyzy w ustawowym terminie może prowadzić do zarzutów o bezczynność zarządu wspólnoty.
Jak przygotować skuteczny wniosek?
Wniosek o zgodę na instalację ładowarki powinien zawierać:
- dane wnioskodawcy,
- adres lokalu i opis tytułu prawnego,
- wskazanie miejsca postojowego,
- szczegóły dotyczące ładowarki (moc, typ, miejsce montażu),
- rysunki lub schematy techniczne,
- oświadczenie o pokryciu kosztów,
- oświadczenie o posiadaniu tytułu prawnego do lokalu,
- zgoda właściciela lokalu (jeśli dotyczy),
- zgoda konserwatora zabytków (jeśli dotyczy).
Dobrze przygotowany wniosek skraca czas procedury i zmniejsza ryzyko odrzucenia.
Czy wspólnota może odmówić?
Zarząd wspólnoty mieszkaniowej może odmówić zgody na instalację punktu ładowania wyłącznie, jeśli zachodzi jedna z przesłanek:
- Z ekspertyzy wynika, że instalacja nie jest możliwa;
- Wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do lokalu i stanowiska postojowego;
- Nie złożono wymaganych oświadczeń;
- Nie zobowiązano się do pokrycia kosztów.
Oznacza to, że uznaniowa odmowa, np. z powodu sprzeciwu sąsiadów, jest niedopuszczalna.
Podsumowanie
Instalacja prywatnej ładowarki na naziemnym miejscu postojowym przy budynku wielorodzinnym jest jak najbardziej możliwa i objęta przepisami art. 12b ustawy o elektromobilności. Przepis ten:
- znajduje zastosowanie także do miejsc nieprzylegających do budynku,
- wymaga uzyskania zgody zarządu wspólnoty,
- nakłada obowiązek sporządzenia ekspertyzy technicznej,
- chroni prawa właścicieli mieszkań do rozwoju infrastruktury ładowania.
Warto pamiętać, że art. 12b to narzędzie wspierające rozwój elektromobilności w Polsce i dające mieszkańcom realną możliwość adaptacji miejsca zamieszkania do potrzeb XXI wieku. Z odpowiednim przygotowaniem i zrozumieniem procedur – instalacja punktu ładowania nawet na „trudnym” miejscu jest całkowicie wykonalna.
Jeśli potrzebujesz wsparcia w przygotowaniu wniosku, wyborze urządzenia lub przeprowadzeniu całej procedury we wspólnocie – skontaktuj się z zespołem Greenkick!